Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Αφιερωμένο στους μικρούς

και μεγάλους αναγνώστες

Πηγή φωτο : neapolistas.blogspot.com

Ήρθε μια κουκουβάγια

στου σχολείου την αυλή

ολοστρόγγυλα έχει μάτια

είναι απ' όλους πιο σοφή.

Τα βιβλία ξεσκονίζει

για να ενημερωθεί

μάθημα ευθύς αρχίζει

έχει όρεξη τρελή.

Ποιος το ποίημα γνωρίζει

ποιος το μάθημα θα πει

ποιος την άσκηση θα λύσει

κόπο θέλει η προκοπή.

Ιστορία όλη μέρα

γλώσσα κι αριθμητική

ούτε μύγα στον αέρα

ζήτω η γραμματική.

Αχ, καλή μας κουκουβάγια

μίλα λίγο πιο αργά

στα μικρά μας τα κεφάλια

δεν χωρούν τόσα πολλά.

Δε χτυπάει το κουδούνι

το διάλειμμα αργεί

μέσα μας ένα ζουζούνι

το παιχνίδι νοσταλγεί.

© Δημήτρης Φιλελές, 2014

ΕΛΛΑΔΑ

Ένα μικρό μικρό καράβι

σηκώνει άγκυρα, πανιά

σκίζει το κύμα και γλιστρά

σαν τρυφερό της μάνας χάδι.

Χρόνια και χρόνια ταξιδεύει

για λίγο δένει στη στεριά

στην πρώτη την καλοκαιριά

πάλι στο πέλαγο αλαργεύει.

Στ' άρμενο πάνω ανεμίζει

το γαλανόλευκο πανί

μια σπίθα πάντα ζωντανή

τους πειρατές να φοβερίζει.

Δελφίνια τρέχουν συντροφιά του

θαλασσοφύλακες πιστοί

κι ο ήλιος το 'χει ορκιστεί

νύχτα να μη βρεθεί μπροστά του.

Ελλάδα, χώρα ευλογημένη

απ' την Κυρά των Αμπελιών

Ελλάδα, πέτρα ριζωμένη

κάτω απ' τον ήλιο των νησιών.

Ελλάδα, χώρα πουλημένη

στα σκλαβοπάζαρα της γης

Ελλάδα, μάνα αναστημένη

από τη στάχτη ξαναζείς.

© Δημήτρης Φιλελές, 2014

ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ

Στους αιώνιους έφηβους του Νοέμβρη

Ήταν μια χούφτα από παιδιά

που πάλευαν για λευτεριά

γράφαν τις νύχτες με μπογιά

λόγια βγαλμένα απ' την καρδιά.

Ήταν παιδιά στα δεκαεφτά

στους τοίχους γράφαν στα κλεφτά

κάτω απ' τη μπότα τη βαριά

δε λογαριάζαν τα θεριά.

Ήταν παιδιά κι είχαν ψυχή

για τη γενιά τους προσταγή

μες στο σκοτάδι μια κραυγή

ποτέ πια φασισμός στη γη.

Μια ιστορία μακρινή

άραγε ποιον να συγκινεί

αργεί ο ήλιος να φανεί

στο χρόνο χάθηκε η φωνή.

© Δημήτρης Φιλελές, 2014

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ

Ο φίλος μου ο Τζακ

την έκανε στο τσακ

απ’ των τρελών τη χώρα.

Δεν πήρε μυρουδιά

από σφιχτά λουριά

κι απ’ όσα ζόρια τρώω τώρα.

Βρήκα κι εγώ τον Τζο

ένα σκυλί κουτσό

που γλίτωσε τη φόλα.

Περνάμε μια χαρά

κουνάει την ουρά

και είν’ ο μάγκας μέσα σ’ όλα.

Δε βρίσκουμε δουλειά

ζωή μ’ ανεμελιά

ξενοδοχείο μας τ’ αστέρια.

Κοιμόμαστε αγκαλιά

με άδεια την κοιλιά

και σφίγγουμε γερά τα χέρια.

Σκέφτηκα το λοιπόν

το σκοτεινό παρόν

πως άλλο πια δε μας σηκώνει.

Το μέλλον ζοφερό

μια τρύπα στο νερό

τρώμε των παπουτσιών τη σκόνη.

Θα πάω να βρω τον Τζακ

τον φίλο μου τον black

αδέσποτοι να τριγυρνάμε.

Παρέα με τον Τζο

τον σκύλο τον κουτσό

μαζί τ’ αστέρια να μετράμε.

Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους, μερικά ή συνολικά, επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ

Το Μικρό Χωριό

Τα στοιχειά του δάσους και τα ξωτικά

βγήκανε στις στράτες και στη δημοσιά

κι ένας καλικάντζαρος με κέρατα

πάει να μαγαρίσει τα νοικοκυριά.

Πο πο πο τρομάρα στο μικρό χωριό

ποιος θα μας γλιτώσει από το κακό

τρέξτε να σωθείτε στο μικρό σκολειό

για ψηλά ανεβείτε στο καμπαναριό.

Μια καλή νεράιδα το ραβδί χτυπά

κι όπου φύγει φύγει πάν' τα ξωτικά

γύρω στην ποδιά της τρέχουν τα παιδιά

και το παραμύθι τώρα αρχινά.

Αχ, πόσο μ' αρέσει στο μικρό χωριό

να περνώ στο δρόμο και να τραγουδώ

κάθε μέρα είναι μια μικρή γιορτή

δένω στην ανέμη κόκκινη κλωστή.

Ήρθανε κι οι μοίρες, μας μοιρώσανε

το κακό το μάτι το ξορκίσανε

κι απ' τα παραθύρια τα ορθάνοιχτα

στρώνουν τα σοκάκια ροδοπέταλα.

Τι φωνές και γέλια στο μικρό χωριό

μέσα στην πλατεία στήνουμε χορό

όργανα θα παίζουν μέχρι την αυγή

και χαρά κι ειρήνη θ' απλωθούν στη γη.

Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους, μερικά ή συνολικά, επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.